Қонады бір күн жас бұлыт,

Жартастың төсін құшақтап

Жөнелді ертең, қалды ұмыт,

Көк жүзіне ойнақтап.

Ажымды жүзі тершіген

Кәрі жартас таң қапты:

— Бәрі осы-ау,— деп, — құз деген, —

Томсарып тұрып жылапты.